دانشگاه دولتی معماری و شهرسازی ارمنستان

دانشگاه دولتی معماری و شهرسازی ارمنستان ، یک دانشگاه دولتی می باشد که در سال ۱۹۲۱ میلادی در شهر ایروان، پایتخت کشور ارمنستان تاسیس شد . به عبارتی در ابتدا در سال ۱۹۲۱ میلادی مدرسه فنی حرفه ای در داخل دانشگاه تازه تاسیس دولتی ایروان ایجاد شد و نخستین سال فارغ التحصیل دانشجویان در سال ۱۹۲۸ صورت گرفت . در ژوئیه سال ۱۹۳۰ میلادی انستیتوی شهرسازی ارمنستان که در این زمان دپارتمان های معماری و شهرسازی و مهندسی هیدرولوژی و شیمی داشت به ریاست معمار سرشناس میکائیل مازمانیان به نخستین رئیس افتتاح شد و سپس در سال ۲۰۰۰ به دانشگاه دولتی معماری و شهرسازی ایروان تغییر نام داد . در نهایت در سال ۲۰۱۴ میلادی این دانشگاه به نام دانشگاه ملی معماری و شهرسازی تغییر نام داد .

مهمترین انگیزه تاسیس چنین دانشگاهی مستقل از دانشگاه ایروان، بهبود بیشتر در پرورش متخصصان معماری و شهرسازی همگام با توسعه و بهبود این صنعت و علوم مربوط به آن در ارمنستان بوده است. شهرت این دانشگاه با جایگاه‌های بالای فارغ التحصیلانش در مسابقات جهانی مشخص می شود. دانشنامه این دانشگاه به طور رسمی در بسیاری از کشورهای جهان پذیرفته شده است . دانشگاه دولتی معماری و شهرسازی ارمنستان، تنها دانشگاهی در ارمنستان است که متخصصان معماری و شهرسازی را در ۲۰ رشته پرورش می دهد ، مکانی که بهترین ها در آن درس می دهند . نخستین رئیس دانشگاه آرسن بلگاریان بود که بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۶ بر این دانشگاه ریاست کرد و هم اکنون پروفسور هُوْهانِس توکماجیان ریاست دانشگاه دولتی معماری و شهرسازی ارمنستان را برعهده دارد.

در پی گرایش های توسعه اجتماعی اقتصادی و نیازهای کشور ارمنستان، هرساله فهرست تخصص های ساختمان همگام با افزایش شمار متقاضیان برای هر تخصص افزایش یافته است. در خلال جنگ جهانی دوره‌های تحصیلات بعد از کارشناسی برای چندین رشته پایه ریزی شد. همچنین موسسه، حق اعطای درجات علمی را به دست آورد. اولین سال تحصیلی در این دانشگاه که تنها شامل دانشکده زبان و تاریخ و ۳۲ عضو علمی و ۲۶۲ دانش‌آموز بود آغاز شد. تاریخ‌دان (هاکوب ماناندیان)، زبانشناس (مانوک آبقیان) و تاریخدان (آشخاربک کالانتار) به همراه (استفان مالخاسیانتس) اولین مدرسان دانشگاه بودند. در همان سال، مکان دانشگاه به ایروان و به ساختمان سابق دپارتمان معلمان ایروان که بین سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۶ در خیابان آستافین ساخته شده بود، انتقال یافت. این ساختمان توسط (واسیلی میرزویان) طراحی و در حال حاضر محل دانشکده الهیات و دانشکده تاریخ و دانشکده مدیریت و اقتصاد است. بعد از گذشت حدود یک دهه از جنگ جهانی دوم، در سپتامبر ۱۹۵۵، ساختمان مرکزی مجموعه جدید پلی تکنیک که توسط معمار آرتاشس مامیجانیان طراحی شده بود، به بهره برداری رسید. در سال ۱۹۵۹ در دانشکده ساختمان، شش رشته تدریس می شد که عبارتند از : مهندسی سازه، معماری، مهندسی هیدرولیک، حمل و نقل جاده ای، منابع آبی و فاضلاب، و منابع گازی حرارتی.

دانشکده ساختمان به فعالیت های آکادمیک و پژوهشی اش مشهور بود. تقریبا همه ساختمان های شهری و صنعتی در آن زمان توسط تحصیل کرده‌های این دانشکده ساخته شده اند. در سال ۱۹۷۴ یک دانشکده معماری-ساختمان و همچنین یک دانشکده مهندسی ساختمان براساس دانشکده مذکور پایه گذاری شدند .دانشکده معماری با این چهار رشته: معماری، مهندسی سازه و ساختمان های صنعتی، ساخت واحدها وساختمان های سازه ای، اقتصاد و سازماندهی ساختمان و از سوی دیگر دانشکده مهندسی ساختمان نیز با این چهار رشته: مهندسی هیدرولیکی ساختارهای رودخانه ای، تهویه و منابع گازی حرارتی، منابع آبی و فاضلاب، حمل و نقل جاده ای، تونل و پل شروع به فعالیت نمودند.

از سوی دیگر برای پاسخگویی به نیازهای تازه به متخصصین مهندسی در ارمنستان و همین طور به منظور قابل دسترسی کردن تحصیل برای دانشجویان بیرون از ایروان، شاخه‌های موسسه پلی تکنیک ایروان در شهرهای گیومری و وانادزور (شهرهای شمالی ارمنستان) گشایش و توسعه یافتند. ابتدا در سال ۱۹۶۰، رشته مهندسی سازه در گیومری به شکل تحصیلات تطبیقی راه اندازی و پس از ۷ سال، به عنوان یک برنامه عادی آموزشی پیگیری شد.